Γονείς αφήνουν ανήλικα παιδιά να παίζουν 18+ παιχνίδια

Από την πρώτη στιγμή που τα παιχνίδια έκαναν την εμφάνισή τους στη mainstream κουλτούρα, θέματα περί ηθικής και “ακατάλληλου” περιεχομένου άρχισαν να ξεπηδούν κυριολεκτικά από το πουθενά. Όπως και με κάθε άλλο μέσο ψυχαγωγίας, ο κόσμος είναι φυσικό και επόμενο να ανησυχεί αν τα παιδιά εκτίθενται σε σκηνές βίας, “ροζ” περιεχομένου, ναρκωτικά κλπ.

Οι απόψεις σχετικά με το “ακατάλληλο” περιεχόμενο στα παιχνίδια ποικίλουν και για πολλούς οι ήδη υπάρχουσες “ηλικιακές κατηγορίες” Pegi είναι ανακριβείς ή ακόμη και άχρηστες.

3: Κατάλληλο για ηλικίες 3 ετών και άνω. Μπορεί να περιέχει ήπια βία σε ένα κατάλληλο περιεχόμενο για τα μικρότερα παιδιά, αλλά δεν υπάρχει χυδαία γλώσσα.

7: Κατάλληλο για ηλικίες 7 ετών και άνω. Μπορεί να περιέχει ήπια βία κινουμένων σχεδίων, αθλήματα ή στοιχεία που μπορεί να είναι τρομακτικά για τα μικρότερα παιδιά.

12: Κατάλληλο για ηλικίες 12 και άνω. Μπορεί να περιέχει βία φαντασίας, κακή γλώσσα, ήπιες σεξουαλικές αναφορές και υπονοούμενα ή τυχερά παιχνίδια.

16: Κατάλληλο για ηλικίες 16 και άνω. Μπορεί να περιέχει ρητή βία, ισχυρή γλώσσα, σεξουαλικές αναφορές, το περιεχόμενο τυχερών παιχνιδιών ή χρήση ναρκωτικών (ενθάρρυνση).

18: Κατάλληλο για ηλικίες 18 ετών και άνω. Μπορεί να περιέχει εικόνες βίας, συμπεριλαμβανομένων βία κατά των ανυπεράσπιστων ανθρώπων και «πολλαπλή, motiveless θανάτωση, ισχυρή γλώσσα, ισχυρό σεξουαλικό περιεχόμενο, τυχερά παιχνίδια, χρήση ναρκωτικών (εξωραϊσμός), ή διακρίσεις.

Source: Wikipedia

Τα παιδιά πολλές φορές δεν ρωτούν ή δεν αποκαλύπτουν καν στους γονείς τα παιχνίδια που παίζουν, γνωρίζοντας ότι η απάντηση στο “Μαμά/Μπαμπά, μπορώ να παίξω αυτό;” θα είναι αρνητική. Και όμως, αυτό τείνει να μην ισχύει. Σε έρευνα που διεξήχθη στο Childcare.co.uk 2000 γονείς ερωτήθηκαν σχετικά με το αν θα επέτρεπαν στο ανήλικο παιδί τους να απολαύσει έναν “ακατάλληλο” gaming τίτλο. Ιδού τα αποτελέσματα.

Το 86% των γονέων δεν προσέχουν καν το σηματάκι αυτό της Pegi και απλά αφήνουν τα παιδιά να παίζουν ό,τι θέλουν με ένα 23% να ομολογεί ότι δεν εφαρμόζει την ίδια τακτική και στις ταινίες. Συγκεκριμένα μόνο το 18% θα επέτρεπε σε ένα 14χρονο-15χρονο παιδί να δει μία ακατάλληλη ταινία (συγκρίνετε αυτό το νούμερο με το αντίστοιχο για τα games.) Επιπλέον, ένα 43% των γονέων παρατήρησε διαφορά στον τρόπο συμπεριφορές των παιδιών που εκτίθενται σε τέτοια παιχνίδια (μπορεί να υπήρξε και μια δόση placebo effect σε αυτό) ενώ το 23% δήλωσε ότι τα παιδιά άρχισαν να καταλαβαίνουν και να χρησιμοποιούν βρισιές και βωμολοχίες.

[embed_post id=”216354,216499″ /]

Μπορεί πολλοί που διαβάζουν το άρθρο να μην είναι γονείς. Μπορούν όμως να καταλάβουν το πόσο εύκολα ένα παιδί με πρόσβαση στο internet έρχεται σε επαφή με ακατάλληλο περιεχόμενο, ακόμα και αν οι γονείς εντάσσονται στην “αυστηρή” κατηγορία. Το ίδιο ισχύει και με τα παιχνίδια. Δεν μπορούμε εύκολα να καθορίσουμε έναν σωστό τρόπο διαχείρισης του θέματος. Όπως με το internet, τις ταινίες, έτσι και με τα games χρειάζεται αρκετή προσοχή από τους γονείς διότι μπορεί αυτή η “έκθεση” να δημιουργήσει ορισμένα “ερωτηματικά” στα παιδιά που χρειάζονται άμεσα απάντηση.

Πιστεύετε ότι τα παιδιά δεν θα πρέπει να ελέγχονται σχετικά με το τι παίζουν; Υπάρχει διαφορά από τις ταινίες; Τι θα κάνατε στη θέση ενός γονέα αν ένα παιδί ερχόταν και απαιτούσε να παίξει έναν πρόσφατο “ακατάλληλο” τίτλο; Πείτε μας στα σχόλια!

Πηγή: https://www.pcgamer.com/half-children-18-games/